Dag 3: Universal Studios.

Na ons ontbijt bij koffiehuis 'Yamamoto' vertrokken we met de bus (nr 206) richting station. Hier wisselden we onze tickets in bij het onthaal en kregen we ieders onze persoonlijke railpas. Deze kunnen we gans de vakantie hier in Japan gebruiken maar mogen we niet kwijt geraken.

Het zoeken naar het juiste perron en trein was makkelijk te vinden. Het stond goed aangegeven op de signalisatieborden in het Japans en daarna in het Engels. We moesten naar perron 5 waar we de trein naar Osaka moesten nemen. Moeilijker zou het worden wanneer we in Osaka arriveerden. Hier moesten we overstappen naar een andere trein die ons zou brengen tot Universal City. Hoewel de gids ons gisteren aangeraden had een taxi te nemen, gingen wij voor het avontuur. De begeleider aan de infodesk van het station heeft ons goed geholpen en schreef het zelfs voor ons op een papiertje. Track Nr (perron nr) 11 - 11:09 - Sakurajama. Zonder problemen zijn we in Universal City gekomen.

In Universal Studios (dat zijn 10de verjaardag viert) was het niet overdreven druk. Hoewel er veel tieners waren. Jonge kinderen zagen we bijna niet. De kids (vooral Daphne dan) is al gewend aan de aandacht die ze hier krijgt van de mensen. Vandaag is ze zelfs een aantal keer mee op de foto moeten gaan bij een groepje schoolmeisjes die haar heel leuk en tof vonden. Lennert vond het 'Man, man, man, miserie, miserie' en hield zich op de achtergrond en probeerde te ontsnappen aan de aandacht. Jammer genoeg lukte dit niet altijd.

Voor de meeste attracties hier in het park moesten we niet lang aanschuiven. Hooguit 20 min. voor een anders super drukke. Natuurlijk hebben we weer de rollercoasters voor de Brokkies gelaten.

Wij deden Snoopy's Playland (waar voor Daphne een rollercoaster stond die net niet overkop ging), Jaws (volgens ons een uitgebreidere versie van Amerika), Waterworld (dezelfde stunts met jetski's, boten en watervliegtuig), Jurassic Park (kijkende naar de durvers), Backdraft (speciale effecten die ze in film gebruiken waarbij vuur en ontploffingen aan te pas komen), Back to the Future ride (een 4D rit door tijd en ruimte), Sesame Street (4D-film).

Daarna gingen we een ijsje eten en ging in Pink Café. Een ijssalon waar alles in het roos was en aten we een sandwich in Beverly Hills Boulangerie van waaruit we een prachtig zicht hadden over de paradelaan.

Om 20u kwam hier de lichtparade voorbij die heel indrukwekkend was; mooier dan in de andere parken van Universal die we al bezochten.

Tenslotte ging het dan langs het Hard Rock Café terug richting station. Tot hier ging het goed. Alleen namen we de bus (nr 206) in de verkeerde richting en hebben we 1.5 uur op de bus gezeten. We wisten niet eens meer hoe de naam van onze halte was en herkenden de buurt totaal niet. De naam 'Chioin-Mae' zullen we de komende dagen niet snel vergeten. Uiteindelijk was ik het die de straatwc aan de overkant van de straat herkende.

Het is nu 24u en eindelijk zijn we thuis. Morgen hebben we met de gids afgesproken om 10u bij ons thuis.Wat zal het zwaar worden!
Zij gaat ons een andere kant van Kyoto laten zien. Misschien herkennen we de buurt wel na vandaag zo lang in de bus gezeten te hebben.