Dag 2 : Walk in Kyoto, Talk in English

Vanmorgen hebben we ontbeten in een klein koffiehuisje 'Yamamoto', een straatje verderop. Het croqueje en de omelet vonden we, uitgezonderd Lennert, heel lekker. De komende dagen zullen we ook daar gaan ontbijten.

Om 9u30 stond onze privegids, Mrs. Hirooka, ons thuis al op te wachten. Zij woont hier al 40 jaar; de stad heeft voor haar geen geheimen meer. We vroegen haar om ons eerst het bussysteem en treinsysteem uit te leggen en ons wegwijs te maken in de buurt. 

Met haar verkenden we de binnenstad van Kyoto. In de straten hier lopen opvallend veel elektriciteitsdraden boven je hoofd en vind je hier enorm veel kleine steegjes. We leerden tal van typische dingen kennen. Zo weten we nu dat de bamboe die voor de gevels van de huizen in steegjes is geplaatst dient om de muren van de huizen te beschermen voor wildplassende honden. Heb je dit al geprobeerd voor Zico, tante Nancy? Verder leerden we de guesthouses kennen en zagen we veel Maiko's lopen in de buurt van hun school. Dit zijn jonge meisjes zoals jouw, Nieke, die in opleiding gaan bij rijke dames, Geisha's, genaamd. Het is niet voor iedereen weggelegd om zo'n Geisha te worden. Toch is het een prachtig zicht om deze dames tegen te komen op straat.

Verder kan je hier buiten enorm dure kledij en schoeisel veel geld uitgeven aan het Boeddhisme. Meer dan 2000 Boeddhistische tempels zijn hier in Kyoto te vinden. Elke straat of buurt heeft wel één of ander kleine of grote beschermheilige. Overal kan je hier je handen wassen in een soort van zuiver water dat je schept in een kannetje. Je doet het over je handen, drinkt water uit het kannetje, spuugt het uit en wast het kannetje proper af. Een leuk ritueel dat Lennert en Daphne al goed onder de knie hebben.

De kids hebben hier ieder een muntje gesmeten in de mand van een Boeddha. Lennert zou volgens de gids een prima zakenman worden want hij gooide zijn muntje in de bovenste mand. Waarheid of niet dat laat ik liever in het midden.

We bezochten ook een Zen tempel maar die zijn blijkbaar in de minderheid hier omdat je hiervoor heel pover moet voor leven en hard, gejaagd moet werken. Bovendien heeft de gids mij geleerd dat het Boeddhisme veel meer voordelen biedt. Wanneer je hier een slechte wens koopt mag je hem achterlaten aan de waslijn (waar je vele papiertjes aan ziet hangen); bij een goede wens mag je hem mee naar huis nemen. Bovendien kan je hier voor alles en nog wat bidden; een leuke partner, gezonde kinderen, een goede job,...  

Momenteel is het hier nog school en zijn er weinig kinderen op straat te zien. De zomervakantie start op 19 juli en duurt hier maar een maand. Het onderwijssysteem is gelijklopend met het onze met dit verschil dat kinderen hier pas van hun 6 jaar verplicht naar school moeten. Daarvoor kunnen ze naar een kindergarten gaan maar dit is niet verplicht. Toch even meegeven dat onze kids hier enorm bekeken worden. De Japanners vinden hen zo lief en willen zelfs met hen op de foto. Lennert vindt die aandacht maar niets, terwijl Daphne het wel leuk vindt en graag wil poseren voor een foto. 

Als laatste tempel op onze route bezochten we de Chion-in Tempel. Deze tempel is het Vatikaan van het Japanse Boeddhisme die gratis te bezoeken is. Hij is zeer groot en heeft een gouden altaar. Je kan er echt de Boeddhistische atmosfeer opsnuiven. Monniken zaten hier te zingen. En door het luiden van klokken en het klappen in je handen maak je hier de boeddha wakker zodat je gebed kan uitkomen.

Vanmiddag aten we in een typisch Japans restaurantje dat door onze gids is uitgekozen. Van rauwe vis was vanmiddag weer geen sprake. We aten er een soort kippensoep en Daphne iets met kip en rijst. Onze gids at een soort slaatje met kip. 

Na het eten zijn we terug richting huis gegaan. Hier hebben we de kids een tweetal uurtjes laten rusten na de zware inspanning van de vermoeiende wandeling in de hitte. Je zal het gezien hebben; meer dan 30 graden is het hier!

Na de rust gingen we met de bus naar de voet van de berg Chawanzaka. Van hieruit ging het richting Kiyomizudera Temple. Deze is gelegen op de top van de berg Chawanzaka. Onderweg hiernaartoe moesten we voorbij een enorm groot kerkhof gelegen op de bergflank. Blijkbaar worden alle Japanners gecremeerd en bijgezet in een familiegraf (een marmeren zuil). Onderweg kwamen we enkele shopjes tegen met tegen de muur allemaal kleine mandjes. Eén per familie blijkbaar waar poetsgerei in zat. In ruil om dit alles te bewaren kochten de mensen er bloemen in de shop. 

Aangekomen op de top van de berg kwamen we aan de tempel. Hier moesten we 800 yen betalen om deze te bezichtigen. Volgens de gids komen hier enorm veel bezoekers naar toe. Wanneer zij de deuren sluiten komt er niemand nog naar Kyoto. Ze hebben dit laatst voor enkele weken gesloten daar de staat taxen wou heffen op de inkomsten van de tempel. Dit wilden de monniken niet en uiteindelijk is het niet gebeurd. 

Het zuiver water van de berg kan je hier drinken. Het zou je schoonheid geven.

Van hieruit ging het dan terug te voet richting huis. We bedankten de gids en zien haar zaterdag graag terug voor een tweede tour. Zondag zullen we hier in Kyoto het Gion Festival gaan bekijken. Dit is een parade van 32 praalwagens die je nu al kan bekijken her en der in de straten en die zondag in stoet door de stad zullen getrokken worden. Een van de groepen kwamen we toevallig tegen bij onze terugkeer naar huis. Zij poseerden maar al te graag voor een groepsfoto.

Voor diegenen die Kyoto willen bezoeken is het zeker een aanrader om haar te boeken. Zonder haar hadden we dit alles nooit gezien. Mrs Hirooka's mobiel nummer is 090-8989-3679. Voor 15000 yen gidst ze je door gans de stad voor één hele dag. Niets is haar te veel. Je beleeft de tijd van je leven en moet je geen zorgen maken. 

Een antwoord op het zo juist binnengelopen berichtje van ons Nieke:

Ik denk niet dat we hier een trui of t-shirt van Superdry gaan vinden. Is een kimono ook goed???

Morgen bezoeken we Universal Studios. Een dagje pret vooral voor de kids!