Dag 13: Tokyo Disney Sea

Vanmorgen heel vroeg (om 4uur om precies te zijn), werden we letterlijk wakker geschud in ons bed. Het was volgens mij een aardbeving. Ronny wilde het vanmorgen toch nog even navragen aan de receptie. En inderdaad, we hebben er hier eentje meegemaakt. Alles trilde op dat moment. Onze kamer is op de achtste verdieping gelegen. Je voelde gewoon alles heen en weer gaan. We moesten volgens de mensen aan de receptie niet in paniek zijn. Dat zullen we dan ook maar. Intussen hebben we niets meer gevoeld.

Na het ontbijt hier in het hotel trokken we richting Disney Sea met de metro. Omdat we het systeem al goed kennen was dit een makkie. Toch merkten we in Tokyo Station wel de drukte op. Sommige momenten komen er mensen als mieren uit de grond gekropen. De kids houden we dan ook goed in de gaten want voor je het weet ben je elkaar hier kwijt in de menigte. Je ziet hier soms vijf roltrappen boven elkaar gebouwd.

Aangekomen in de metrohalte Maihama moesten we bij de Disney Resort Line een ticket kopen voor de Disney Monorail die ons tot bij Disney Sea zou brengen. Een enkel ritje kost 250 yen voor een volwassene en 100 Yen voor een kind. Slim gezien van Disney om bezoekers te laten betalen want hier in Japan zijn de voorziene parkings voor auto's zo goed als leeg.  Op deze manier genereren ze toch nog inkomsten voor de parkings want bijna iedereen komt met de trein.

Aangekomen in het park stond Mickey en Minnie ons al op te wachten. We wandelden verder door Venetië (Mediterranean Harbor) om zo te komen tot American Waterfront.

Hier hielden we halt bij het grote Cruiseschip (SS Columbia) waar we een kijkje gingen nemen bij de pratende schildpad (Turtle Talk). We verstonden er zo goed als niets van want alles was in het Japans. Bij sommige momenten best wel grappig hoewel we er niets van verstonden. We aten hier (frietjes en hamburgers uiteraard) terwijl we een show van Duffy (knuffel van Mickey en Minnie) te zien kregen.

Voor verkoeling werd er hier gezorgd door Summer Oasis Splash in de Mediterranean Harbor. Alladin en zijn vrienden bespoten de mensen met waterkannonnen. Je kon haast niet ontkomen aan een verfrissende douche en de meesten waren zelfs druipnat. Wij lieten deze boten ver links liggen en bekeken het van op een veiligere afstand.

We wandelden verder door Mermai Lagoon, Arabian Coast om alzo te eindigen bij Lost River Delta. Heel wat Disneyfiguren hebben we onderweg begroet. Hiervoor stonden ook lange wachtrijen en bij de meeste figuren mocht maar één foto genomen worden. Je kan wel altijd één laten nemen en dan kopen. Ja, dit systeem kennen ze niet in Amerika. Daar zijn de foto's gratis. De attracties zelf (waar enorm lange wachttijden voor waren van soms 80 minuten) hebben we links laten liggen. De meesten waren ook niet voor kinderen van hun leeftijd. We namen wel enkele leuke sfeerfoto's.

Even tussendoor:

Op dit moment (21 uur) begint het hier weer te daveren. Onze kamer begint weer heen en weer te gaan. Een eng gevoel vinden we toch maar zelf.

Ik had gehoord dat er hier drie per dag zijn. Ronny is het net gaan opzoeken en blijkbaar zijn er in Japan ongeveer 1500 kleine aardbevingen per jaar. Dus dan klopt het zeker dat we er weer ééntje voelen.

Om 18u hebben we het park verlaten en zijn we teruggekeerd naar ons hotel met de metro.

Nog een leuke anekdote om de dag mee af te sluiten:

Zoals we gewoon zijn namen we de metro bij terugkeer naar ons hotel. We namen de oranje lijn maar blijkbaar om één of andere reden reed deze metro niet door tot onze eindhalte. Iedereen stapte er in Shinjuku af. Dit is één halte voor ons eindpunt. Wij bleven zitten maar merkten wel op dat iedereen uitstapte. Plots kwamen er aan beide kanten twee metroagenten op ons afgelopen. We moesten zo snel mogelijk de metro verlaten. Blijkbaar moest iedereen afstappen en de volgende nemen die twee minuten later arriveerde. Ja, als je geen Japanees verstaat weet je natuurlijk niet dat je er af moet. Achteraf hebben we toch even met onszelf moeten lachen. Wij eerst maar denken; Wat een plaats en nadien tot de conclusie komen dat je moest afstappen.

Morgen bezoeken we Disneyland. De kids liggen intussen al goed te ronken en hebben weer niets van de aardbeving gevoeld.

Hopelijk worden we vanavond weer niet uit onze slaap gehaald. Tot morgen!